Ang lakas ng isda sa tubig sa pamamagitan ng kanilang mga insekto, sa nakalipas na maraming mga maliliit na daluyan ng dugo. Ang mga insekto ay kumukuha ng oxygen mula sa tubig at ipaalis ang tubig sa carbon dioxide. Ang filament ng Gill ay ang pula, mataba na bahagi ng mga hasang; sila ang pinakamaliit na dibisyon ng gill at kumuha ng oxygen sa dugo. Ang bawat filament ay may libu-libong magagandang sanga na nakalantad sa ibabaw ng tubig . Ang mga sanga ay naglalaman ng isang manipis na epithelium na naghihiwalay sa kanila mula sa tubig, na pinapayagan ang oksiheno at carbon dioxide na dumaan nang madali.
Hindi lahat ng isda ay ganap na umaasa sa kanilang mga insekto upang huminga. Ang ilang mga species sumipsip ng isang malaking bahagi ng kanilang mga kinakailangang oxygen sa pamamagitan ng balat, lalo na kapag sila ay juveniles. Ang iba naman ay may mga baga na nabuo upang huminga ang hangin ay talagang malunod kung wala silang access sa ibabaw ng tubig.
Gill Filaments
Ang mga isda sa isda ay parang mga baga sa mga tao: ito ang organ na responsable sa pagsipsip ng oxygen at pagkuha ng basura ng carbon dioxide. Ang mga insekto ay nag-aayos din ng mga antas ng ions at pH ng dugo.
Ang mga filament ng insekto ng mga hubo na isda ay tinatawag na "pangunahing lamellae." Ang mga ito ay masalimuot na istruktura na may malaking lugar sa ibabaw. Ang mas maliit na pangalawang lamellae ay mga sangay ng mga pangunahing filament. Ang pangalawang lamellae ay naglalaman ng maliliit na mga capillary ng dugo at daloy ng dugo sa kabaligtaran ng direksyon ng tubig. Bilang resulta, ang tubig na dumadaloy sa tabi ng pangalawang lamella ay laging may mas mataas na konsentrasyon ng oxygen kaysa sa dugo sa gayon ang oxygen ay nasisipsip kasama ang buong haba ng pangalawang lamellae.
Ang mga aktibong isda sa paglangoy ay may mga filament na gill na lubos na binuo upang ma-maximize ang hinihigop na oxygen. Ang mas kaunting aktibong isda na nabubuhay sa ibaba ay karaniwang may mga filament na ginas na sumisipsip ng mas maliit na volume.
Gill Arches
Karamihan sa mga isda ay may gill arches. Sinusuportahan nila ang mga insekto at sila ay payat na payat at hugis tulad ng isang bumerang.
Ang bawat gill arch ay binubuo ng isang upper at lower limb na sumali sa likod. Nakabitin ang mga filament at gill raker sa mga arko ng gill.
Ang mga arko ng arko ay nag-aalok ng suporta para sa mga hasang pati na rin ang mga daluyan ng dugo. Ang mga arterya na pumapasok sa mga hasang nagdadala ng dugo na may mababang oxygen at isang mataas na konsentrasyon ng mga basura. Ang mga arterya na umalis sa mga hasang ay naglalaman ng dugo na may kaunting basura na napapawi ng oxygen.
Gill Rakers
Ang mga rak raker ay mga bony projection na tumutulong sa feed ng isda. Itinuturo nila pasulong at papasok mula sa mga arko ng gill. Ang kanilang numero at hugis ay tumutukoy sa diyeta ng isda: Malawak na spaced gill rakers ay maliwanag sa mga isda na kumakain ng malaking biktima katulad ng iba pang mga isda, na pumipigil sa pagkawala ng item mula sa mga insekto.
Ang isang mas malaking bilang ng mga mas payat, mas mahabang gill rakers ay nakikita sa mga isda na kumain ng mas maliit na biktima. Ang mga species na nakakonsumo ng plankton at maliit na bagay na sinuspinde sa water sport ang pinaka-gill rakers na lubhang mahaba at manipis. Ang ilang mga isda ay may higit sa 150 lamang sa mas mababang arko.
Juvenile Gill Filaments
Mga 25-30 araw pagkatapos ng pagtatanim, ang mga filament ng gill ay maliwanag na lumalaki mula sa mabangong gilid ng mga arko sa gill. Ang mga filament na ito ay parang mga thread at bawat isa ay naglalaman ng isang daluyan ng dugo.
Sa pamamagitan ng araw 70-75, maabot nila ang kanilang maximum na haba. Sa pagtatapos ng tatlong buwan, pinalitan ng mga panloob na insekto ang panlabas na mga filament na gill.