Ang masamang mga aso, na nakakahawa, ay isang nakamamatay na sakit na nakikita sa mga ibon sa buong mundo. Kahit na ang pagkalat nito ay lubhang nabawasan dahil sa pagbabakuna , mga masasamang kaso at paglaganap ay nakita pa rin.
Dahilan
Ang asine distemper ay sanhi ng canine distemper virus. Ang virus na ito ay maaari ring makahawa sa ilang iba pang mga species kabilang ang mga ferrets at ligaw na hayop tulad ng coyotes, foxes, wolves, skunks, at raccoons.
Ang mga hayop ay karaniwang nahahawa sa pamamagitan ng direktang pakikipag-ugnay sa mga particle ng virus mula sa mga secretions ng iba pang mga nahawaang hayop (sa pangkalahatan sa pamamagitan ng paglanghap). Ang hindi direktang paghahatid (ibig sabihin, dinala sa mga pinggan o iba pang mga bagay) ay hindi pangkaraniwan dahil ang virus ay hindi nakatagal sa mahabang panahon sa kapaligiran. Ang virus ay maaaring malaglag ng mga aso para sa ilang mga linggo pagkatapos ng paggaling.
Mga Kadahilanan ng Panganib
Ang mga tuta sa ilalim ng apat na buwan (bago ang pagbabakuna ay ganap na proteksiyon) at ang mga hindi ligtas na aso ay mas nanganganib. Dahil ang tuyong distansya ay nangyayari rin sa mga ligaw na hayop, ang pakikipag-ugnay sa mga ligaw na hayop ay maaaring magbigay ng kontribusyon sa pagkalat ng mga masamang kalagayan sa mga aso sa tahanan.
Mga Palatandaan at Mga Sintomas ng Masama
Ang aso ng distansya ay nagdudulot ng mga sintomas sa maraming sistema ng katawan, kabilang ang gastrointestinal tract, respiratory tract, at ang utak at utak ng taludtod. Ang hitsura ng mga sintomas at kurso ng distemper ay maaaring maging variable, mula sa napaka banayad na sakit sa nakamamatay na sakit.
Maaaring makita ang alinman sa mga sumusunod:
- Lagnat (kadalasan isang episode ng ilang araw pagkatapos ng impeksiyon na hindi maaring napansin, na sinusundan ng pangalawang episode ng ilang araw pagkaraan kapag ang iba pang mga sintomas ay nagsimulang magpakita)
- Paglabas mula sa mga mata at ilong
- Walang gana kumain
- Pag-aantok
- Pagsusuka at pagtatae
- Ulo
- Hirap na paghinga
- Ang pagpapalakas ng footpads at ilong (distemper ay minsan ay tinatawag na hardpad disease)
- Pamamaga ng iba't ibang bahagi ng mata
- Pangalawang bacterial infection
- Ang mga sintomas ng neurological ay variable
Ang mga sintomas ng neurological ng distemper ay maaaring hindi lumago o mag-develop mamaya sa sakit (minsan kahit ilang linggo). Ang mga sintomas ng neurological ng distemper ay maaaring kabilang ang alinman sa mga sumusunod:
- Kalamnan twitching
- Kahinaan o paralisis
- Mga Pagkakataon (ng anumang bahagi ng katawan, ngunit ang mga seizure na mukhang kung ang aso ay chewing gum ay natatangi sa masisira)
- Hindi naaayon na paggalaw
- Nadagdagang sensitivity upang hawakan o masakit
Pag-diagnose ng Distemper
Ang pangunahing pagsusuri ay batay sa kasaysayan at klinikal na mga palatandaan. Dahil ang mga palatandaan ay nagbabago at maaaring tumagal ng oras upang lumitaw, at ang mga sekundaryong impeksiyon ay karaniwan, ang diagnosis ay maaaring kumplikado. Bukod pa rito, ang ibang mga impeksiyon ay maaaring makagawa ng katulad na mga palatandaan sa masamang kalagayan. Ang iba't ibang mga pagsubok sa laboratoryo ay maaaring makatulong na kumpirmahin ang diagnosis (at ang ilan ay maaaring gawin upang mamuno sa iba pang mga impeksiyon).
Paggamot ng Masama
Walang paggamot na tiyak sa distemper virus, kaya ang paggamot ay nagsasangkot sa pamamahala ng iba't ibang sintomas at pangalawang impeksiyon. Kahit na may paggagamot, ang masamang kalagayan ay maaaring nakamamatay. Ang paggamot ay nakasalalay sa mga sintomas na ipinapakita, at maaaring magsama ng mga likido upang labanan ang pag-aalis ng tubig, paggamot upang mabawasan ang pagsusuka, antibiotics at iba pang mga gamot upang gamutin ang pneumonia, antibiotics para sa mga pangalawang impeksiyon, at mga anticonvulsant na gamutin ang mga seizure.
Ang mga sintomas ng neurological ay maaaring lumala nang mas malala at hindi tumugon sa paggamot, at kahit na may pagbawi ng ilang mga neurological effect ay maaaring magpatuloy.
Prevention of Distemper
Epektibo ang pagbabakuna sa pag-iwas sa kalapastanganan. Ang mga tuta ay karaniwang nabakunahan simula sa 6 na linggo ng edad at sa mga regular na pagitan (bawat 2-4 na linggo) hanggang sa sila ay 14-16 linggo gulang (tulad ng iba pang mga bakuna, ang pagkakaroon ng antibodies na natanggap mula sa ina ay maaaring makagambala sa mga bakuna upang ang isang puppy ay hindi itinuturing na ganap na protektado hanggang ang huling bakuna sa serye ay ibinigay). Ang pagbabakuna ay dapat na paulit-ulit sa isang taon mamaya, pagkatapos ay sa regular na mga agwat. Tatalakayin ng iyong gamutin ang hayop ng isang naaangkop na iskedyul ng pagbabakuna para sa iyong aso batay sa kasaysayan ng iyong aso at mga kadahilanan ng panganib.
Hanggang sa ang mga tuta ay nakatanggap ng lahat ng mga bakuna sa serye (sa 14-16 na linggo) maingat na mag-ingat tungkol sa paglalantad sa mga ito sa mga hindi alam na aso (halimbawa, sa mga parke ng aso) upang maiwasan ang pagkakalantad sa virus hangga't maaari.
Home Care para sa isang Dog na may Distemper
Ang mga aso na pinaghihinalaang nagkakaroon ng distemper ay dapat na ihiwalay mula sa iba pang mga aso. Iba pang mga aso sa isang sambahayan na kung saan ang isang aso ay na-diagnosed na may distemper ay dapat na nabakunahan kung hindi sila kasalukuyang nabakunahan. Ang canine distemper virus ay hindi karaniwang nakataguyod ng matagal sa labas ng katawan kaya masinsinang pagdidisimpekta ng bahay ay hindi kasing kritikal sa iba pang mga virus (ang regular na paglilinis sa anumang disimpektante ay dapat sapat). Tingnan sa iyong gamutin ang hayop para sa mga rekomendasyon sa mga oras ng paghihintay upang ipakilala ang isang bagong puppy sa isang sambahayan na may isang aso na na-diagnosed na may distemper.